ΜΙΑ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ρωτώ εγώ ο αφελής. Εστω ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ κάνει πράγματι μήνυση στον «αμετροεπή Θεμιστοκλή Νικολαΐδη» και η υπόθεση φτάσει στις αίθουσες. Πώς ακριβώς θα αποδείξει στο δικαστήριο πως, πράγματι, ο πρόεδρος της ΑΕΚ... αμετρο-είπε στους παίκτες του ότι «το πρωτάθλημα το έκανε δώρο στον Ολυμπιακό ο Γκαγκάτσης» και όλα τα σχετικά; Από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων; Χλωμό. Μόνο με μάρτυρες μπορεί να το αποδείξει. Αυτήκοους. Ακόμη πιο χλωμό, δηλαδή -σιγά μην καταδικάσουν με τις μαρτυρίες τους κάποιοι έναν άνθρωπο που απλώς εξέφρασε μεγαλόφωνα ό,τι, προφανώς (και καλώς ή κακώς), και τους ίδιους βρίσκει σύμφωνους σε γενικές γραμμές. Θα πάνε, π.χ. στο δικαστήριο και θα πουν:

«Ο πρόεδρος μας είπε μια ιστορία για ένα πρωτάθλημα που χάρισε στον Χο(χο)λυμπιακό ο θρυλικός Γκαργκάντζης, ένας ήρωας παιδικού θεάτρου σκιών που έδινε παραστάσεις στη γειτονιά όπου μεγάλωσε ο πρόεδρος και για τον οποίο μας μιλάει συχνά στα αποδυτήρια, διότι του έκανε μεγάλη εντύπωση. Βέβαια. Ο Γκαργκάντζης, που λέτε, κύριε δικαστά, ήταν, στο θέατρο του καραγκιοζοπαίχτη που θυμάται ο πρόεδρος, ένας παρατρεχάμενος του πασά. Κι επειδή ο πασάς ήταν τετραπέρατος, όταν του έκανε κάποια εξυπηρέτηση ο Γκαργκάντζης, δεν του έδινε μπαξίσι. Απλώς του έλεγε: ''μια μέρα θα σε πάρω στη δούλεψή μου''. Αυτά, που λέτε, μας είπε ο πρόεδρος για τον λεβέντη, τον Γκαργκάντζη, τον καραμπουζουκλή. Ποιος Γκαγκάτσης; Τίποτε τέτοιο δεν ακούσαμε...» Κ.ο.κ.

Θα μου πείτε: μα, καλά, δεν θα ντραπεί ο Ντέμης και οι παίκτες του να μην παραδεχθούν στο δικαστήριο ότι τα είπαν (ΑΝ τα είπαν) όσα είπαν για τον πρόεδρο της ΕΠΟ; Θα σας πω: όχι. Δεν θα ντραπούν και πολύ καλά θα κάνουν. Ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του με κάθε τρόπο. Να πει, να ξεπεί, να χέσει την παρόλα του, που λέει κι ο λαός. Να, π.χ.: όπως ο Ολυμπιακός, τότε, που του είχαν αφαιρεθεί βαθμοί για τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη. Τότε -θεμιτώς, ως κατηγορούμενος- έλεγε: «Είναι ντροπή να χάνονται στα γραφεία βαθμοί που κερδήθηκαν στο γήπεδο». Με την Καλαμαριά, πάλι, που δεν ήταν κατηγορούμενος, έκανε ό,τι μπορούσε για να αποδείξει πόσο σωστό είναι να χάνονται βαθμοί στα γραφεία. Ετσι πάνε αυτά...

Θέλω να πω, δηλαδή -νομικός είναι ο Γκαγκάτσης, άλλωστε-, ότι μια τέτοια μήνυση, βασισμένη σε πράγματα που ειπώθηκαν σε στενό κύκλο αποδυτηρίων, μάλλον δεν είναι απ' αυτές που γίνονται ώστε να κερδηθούν. Είναι μια μήνυση που μάλλον γίνεται «για να γίνει». Για να δείξει -προς τα έξω- κάτι. Στην προκειμένη περίπτωση, να δείξει ότι ο πρόεδρος δεν πρόκειται να ανεχτεί τέτοιου είδους αναπόδεικτες (σε δικαστήριο) κατηγορίες. Οτι είναι «καθαρός ουρανός που αστραπές δεν φοβάται» καθώς αρέσκεται συχνά να λέει κι ο ίδιος. Και υπό αυτή την έννοια, ας την κάνει. Μπορεί να μην κερδίσει κάτι, αλλά δεν χάνει και τίποτε.

Είναι καιρός, άλλωστε (μετά την πολιτική και τη δημοσιογραφία), να? «ποινικοποιηθεί» λίγο και το ποδόσφαιρο, έως και σε επίπεδο αποδυτηρίων. Βέβαια, ίσως να μην περίμενε κάποιος να γίνει? απ' αυτήν την κατεύθυνση η αρχή, αλλά, τέλος πάντων, αρχή είναι κι αυτή. Κι αφού αρχίζει (;) το βιολί, κρίμα που ίσως έχει παραγραφεί ως... «αδίκημα» και το «ουουού» από καμιά 50ριά χιλιάδες ανθρώπους στο άκουσμα του ονόματος του προέδρου, τον Ιούλιο του 2004 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην υποδοχή της πρωταθλήτριας Ευρώπης! Με μια μηνυσούλα εις έκαστον, θα βλέπαμε τώρα αν θα μπορούσαν να αποδείξουν στο δικαστήριο τα όσα δυσφημιστικά (δεν) είπαν, αλλά σαφέστατα υπονόησαν τότε, ε;