-«Το… δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και είχαν μεγάλο δίκιο.
-Ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ακούγοντας την πληροφορία ότι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε συναντηθεί στην κατοικία του Λάκη Νικολάου με κάποιους εκ των μετόχων της ΑΕΚ και συζητούσε το ενδεχόμενο να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της «Ένωσης».
-Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ουδείς εκ των φιλοσόφων της αρχαιότητας μίλησε για τρις, τετράκις ή και… πολλάκις. Ίσως το… «τρις» να καθιστά κάποιον σοφότερο του… δις. Εξάλλου, αυτός που επιχειρεί κάτι για τρίτη φορά κουβαλά ως πολύτιμη εμπειρία τη δεύτερη αποτυχία. Το σημαντικότερο. Να μην ξεχνάμε ότι είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας… που λέει κι ένα τραγούδι. Και ο Ντούσκο ετοιμάζεται να το γευτεί για τρίτη φορά την τελευταία εικοσαετία.
-Εικοσαετία; Μου φαίνεται σαν χτες, που άκουγα κάποιους συναδέλφους να μιλούν για έναν πρώην ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ που προαλειφόταν για τεχνικός ηγέτης της ομάδας.
-Με σκεπτικισμό, προβληματισμό, αλλά και με αρκετές επιφυλάξεις είχα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας της «Ένωσης» από έναν πολύ μεγάλο ποδοσφαιριστή που πέρασε από την ομάδα αλλά με ελάχιστα δείγματα γραφής του προπονητικού του ταλέντου.
-Η ιστορία, βέβαια, απέδειξε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο ότι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς διέθετε το ταλέντο αλλά και την προσωπικότητα να οδηγήσει την «κιτρινόμαυρη» ομάδα στη… γη της Επαγγελίας.
Βέβαια, ως χαρισματικός ηγέτης είχε την τύχη των μεγάλων ηγετών. Αγαπήθηκε με πάθος, στα μάτια και τη συνείδηση του κόσμου ταυτίστηκε με την ΑΕΚ, με αποτέλεσμα όταν αποφάσισε να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τον συνέδεε με την «Ένωση», να μισηθεί από τον κόσμο της ΑΕΚ όσο ουδείς στην ιστορία της «κιτρινόμαυρης» ομάδας.
-Ο… πανδαμάτωρ χρόνος επούλωσε τις πληγές που είχε προκαλέσει η αποχώρηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς το 1996, δεν τις έκλεισε όμως, με αποτέλεσμα όσες από αυτές πυορροούσαν να ανοίξουν και πάλι το 2002 και να προκαλέσουν τη νέα αποχώρηση του Σερβοέλληνα τεχνικού το 2004, αυτήν τη φορά οριστικά και αμετάκλητα, όπως υποστήριζαν, πανηγυρίζοντας, κάποιοι, μόνο που υπολόγιζαν χωρίς το πάθος και την ψύχωση του Ντούσκο για την ΑΕΚ.
-Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ετοιμάζεται να επιστρέψει τρίτη φορά στην ομάδα της καρδιάς του, χωρίς τον «Τίγρη» και καβάλα σε άσπρο άλογο, όπως είχε υποσχεθεί μια εποχή ο πρώην μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της ομάδας Δημήτρης Μελισσανίδης, αλλά με την αποφασιστικότητα και το πάθος ενός αθεράπευτα «ρομαντικού» και καψούρη για την ομάδα.
-Και επειδή την εποχή του… Χαραλάμπη κάηκε στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι και ζητάει από τους μετόχους εγγυήσεις. Να βάλουν πλάτη, όπως έλεγε και ο… «αγαπούλας».
-Ο κυρ Χαράλαμπος, για όσους το αγνοούν ή το ξεχνούν, υπήρξε ο τελευταίος «δοτός» πρόεδρος της ΑΕΚ. Ο τελευταίος των Μοϊκανών.
-Θυμάμαι ότι την εποχή που η ομάδα κυκλοφορούσε με περισσή αξιοπρέπεια στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ, που παρέμενε αήττητη εντός κι εκτός έδρας με αντιπάλους όπως η Ρεάλ του Ζιντάν ή η Ρόμα του Τότι, που δεν αποκλειόταν από την Ομόνοια, βρέθηκα στο Βέλγιο για τον αγώνα της ΑΕΚ με την Γκενκ.
-Πρωί πρωί με τη δροσούλα (κατά τις 11, αδέρφια, καθώς είχα ξενυχτήσει στους, φημισμένους, για τις υπέροχες βιτρίνες τους, δρόμους του Σεντ Τρούιντεν) επισκέφθηκα το ξενοδοχείο της ομάδας για να ευχηθώ στο Ντούσκο καλή επιτυχία και να συζητήσω με κάποια φιλαράκια μου (την περίοδο εκείνη ήταν πολλοί οι διεθνείς ποδοσφαιριστές με τους οποίους διατηρούσα φιλικότατες σχέσεις).
-Η παρουσία μου δεν πέρασε απαρατήρητη από τον επικεφαλής της αποστολής και αν θυμάμαι καλά πρόεδρο της ομάδας (συγχωρείστε με, αλλά με τόσους προέδρους που είχαν… παρελάσει από την ομάδα εκείνα τα χρόνια μού είναι δύσκολο να πω με βεβαιότητα ποιος και ποια εποχή προήδρευε της ομάδας), Χαράλαμπο Ψωμιάδη, τον εξάδελφο του Μάκαρου (ένας είναι ο Μάκαρος).
-Με πλησίασε ο κυρ Χαραλάμπης και αφού με επιτίμησε υποστηρίζοντας ότι δεν έκανα καλά που επισκέφθηκα το ξενοδοχείο γιατί θα μπορούσε να διαταραχθεί το ήρεμο κλίμα της ομάδας, μου ζήτησε με τρόπο αυταρχικό να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια.
Ζήτησα ταπεινά συγγνώμη, κάτι που επιβάλλει η ευγενής καταγωγή μου (κατάγομαι από τη Γαστούνη Ηλείας, την πόλη όπου, όπως αναφέρουν τα αρχαία γραπτά, γεννήθηκαν ο πολιτισμός, η ευγένεια, η καλλιέπεια και μια σειρά από αρετές) κι ενώ κανονικά θα ’πρεπε να του σιγοτραγουδήσω: «ήρεμα, κυρ Χαράλαμπε, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης, το θύμα είμαι μιας αγάπης για την ΑΕΚ και μιας αδυναμίας για τον Ντούσκο», ετοιμάστηκα να αποχωρήσω από το λόμπι του ξενοδοχείου συνοδευόμενος από τον φίλο μου, τον Βασιλάκη τον Χατζηαναστασίου, τον ΑΕΚάρα από το Αννόβερο.
Ωστόσο, ο ήχος του κινητού του προέδρου με έκανε να κοντοσταθώ και να γίνω μάρτυρας μιας απίστευτης στιχομυθίας. «Ναι, ποιος;» παύση και βαθιά ανάσα απογοήτευσης από τον κυρ Χαράλαμπο. «Καλά, είναι δυνατόν! Αφήσατε τη βρώμη έξω και βράχηκε… Και τώρα τι θα ταΐζουμε τα άλογα, ρε… »
-Η ευγενής , επαναλαμβάνω, καταγωγή μου δεν μου επιτρέπει να σας μεταφέρω επακριβώς τα όσα «μπινελίκια» ακούστηκαν και ακούγονταν αρκετή ώρα. Σας διαβεβαιώνω ότι το κλίμα της ομάδας δεν διαταράχθηκε, το αντίθετο μάλιστα. Οι ποδοσφαιριστές, που έτυχε να ακούσουν τα περί βρώμης, το διασκέδασαν δεόντως. Το ίδιο κι εμείς, όταν ζητήσαμε κάποια στιγμή από τον πρόεδρο να σχολιάσει τον επερχόμενο αγώνα με την Γκενκ.
-«Ποιος ασχολείται με τον αγώνα, ρε Παναγιωτόπουλε. Εδώ βράχηκε οι βρώμη και δεν θα έχουν να φάνε τα άλογα, με τις μ…ς του Τσάμπιονς Λιγκ θα ασχολούμαι τώρα;».
-Αθάνατη ΑΕΚ με τους προέδρους σου… Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο κυρ Χαράλαμπος έχει εγκαταλείψει τις… βρώμες και τα εγκόσμια κι έχει γίνει μοναχός, αλλά δεν το πολυπιστεύω γιατί δεν ήταν του στιλ του η καλογερική. Αλλά ποιος ξέρει. Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου…
-Ο Ντούσκο άντεξε τις... βρώμες, δεν τα κατάφερε με τον βρώμικο πόλεμο, τα μπλόκα στην εθνική οδό και το περίφημο πανό. Εκείνο το κατάπτυστο, που κυκλοφορούσε στα γήπεδα με την ανοχή των ΑΕΚτζήδων, την … άδεια των Αρχών και τις ευλογίες της διοίκησης.
-Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι σε ένα ταξίδι στην Ισπανία, κάποιοι από τους τότε διοικούντες ξηλώθηκαν κανονικά και πλήρωσαν τα έξοδα μεταφοράς του πανό. Λόγια…
-Αν και τον… μύθο τον θυμούνται ακόμα και σήμερα στη Γαλικία και το αναφέρουν ως παράδειγμα, κάθε φορά που θέλουν να μιλήσουν για ανύπαρκτες διοικήσεις.
-Ο ίδιος… μύθος αναφέρει ότι την εποχή που η ΑΕΚ, έχοντας κάνει την υπέρβασή της με την απόκτηση μεγάλων ονομάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου, πάλευε για τον τίτλο, κάποιοι από τους φανατικούς οπαδούς έστηναν μπλόκα στις εθνικές οδούς απειλώντας με ξυλοδαρμό τον Μπάγεβιτς και τους ποδοσφαιριστές. Το έκαναν κάθε φορά που η ομάδα δεν τα κατάφερνε να φτάσει στη νίκη.
-Το τραγελαφικό του πράγματος ήταν ότι το επιχειρούσαν και όταν η ομάδα κέρδιζε.
-Η διοίκηση παρακολουθούσε το δράμα της ομάδας ανίκανη να αντιδράσει. Η αποχώρηση του Ντούσκο για την αποκατάσταση του κλίματος ηρεμίας κατέστη κάποια στιγμή αδήριτος ανάγκη, με αποτέλεσμα ο Σερβοέλληνας τεχνικός να τα μαζέψει και να φύγει με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε για να πραγματοποιήσει την υπόσχεση τίτλου που έχει δώσει.
-Δεν γνωρίζω αν οι καιροί ωρίμασαν, αν οι διοικούντες μπορούν να εγγυηθούν και να διασφαλίσουν το κλίμα ηρεμίας που ζητάει ο Μπάγεβιτς κι αν ο κόσμος της ΑΕΚ θα επιτρέψει σε μια ισχνή, ισχνότατη μειοψηφία να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον της ομάδας.
-Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ο Ντούσκο, αν τελικά φυσήξει βοριάς απ’ τον νοτιά, είναι έτοιμος και αποφασισμένος για το… «τρις» εξαμαρτείν, που μπορεί και να αποδειχτεί… ανδρός σοφού....
Παναγιωτόπουλος
Εγώ θέλω να πάω λίγο κόντρα στο ρεύμα και να πω ότι η ομάδα εκτός από 2 μπακ δεν νομίζω ότι θέλει κάτι άλλο για να παίξει μπάλα. 
