Επιθετικό με το ταλέντο και τις ικανότητες του Ντιόγκο δεν διαθέτει ούτε ο Παναθηναϊκός ούτε η ΑΕΚ. Αμφότεροι οι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού δικαιούνται να υπερηφανεύονται για πληρέστερη επιθετική γραμμή από τους Ερυθρόλευκους. Τεν Κάτε και Μπάγεβιτς έχουν την πολυτέλεια της επιλογής συγκριτικά με τον Βαλβέρδε, μπορούν να αξιοποιήσουν τέσσερις επιθετικούς κάνοντας πολλούς διαφορετικούς ωραίους συνδυασμούς, αλλά φορ της κλάσης του Βραζιλιάνου μπορούν να παρακολουθούν μόνο στον τηλεοπτικό δέκτη τους. Ας το σκεφτούμε λοιπόν... Τι θα είχε συμβεί στην ΑΕΚ αν ο Ντούσκο είχε μόνο τον Μπλάνκο και τον Παυλή και οι μέτοχοι αποφάσιζαν ότι δεν διαθέτουν μεγάλο ποσό για τη -με το ζόρι- απόκτηση επιθετικού, ενώ ήδη θα είχαν πει «όχι» στην απόκτηση αμυντικού μέσου (Τετέι). Τι θα είχε συμβεί στον Παναθηναϊκό αν ο Τεν Κάτε είχε μόνο Σαλπιγγίδη - Πετρόπουλο, οι μέτοχοι δεν του έπαιρναν αμυντικό χαφ και έδιναν ελάχιστα χρήματα για επιθετικό; Χαμός! Αντιθέτως, στο Λιμάνι όλα κυλούν όμορφα και ωραία. Η παντοτινή «ασπίδα», η πρώτη θέση, προστατεύει από πάσαν νόσον... Και κυρίως από τις γκρίνιες της κερκίδας και τις φωνές των εφημερίδων. Γιατί λοιπόν να μη γελάει με το πασίγνωστο «χο, χο, χο» ο Κόκκαλης; Αφήνει τους άλλους να παλεύουν για το γήπεδο, να φωνάζουν για τη διαιτησία, να κάνουν... 20 αλλαγές στο ρόστερ κάθε χρόνο, να αλλάζουν προπονητές και τεχνικούς διευθυντές, να χάνονται στους εμφυλίους τους.
Γιάννης Σερέτης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου