ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ...........

Εάν κανείς θέλει, διεισδύοντας σε ένα hot ζήτημα του ποδοσφαίρου, να... χαθεί στις διακλαδώσεις από εδώ κι από εκεί, τότε το πιο πρόσφορο topic είναι το πώς διαιτητεύεται η Σούπερ Λίγκα. Εδωσε, δεν έδωσε, τι είχε δώσει την προηγούμενη φορά, τι θα δώσει την επόμενη, τι βαθμό πήρε, γιατί πήρε, γιατί πήρε άλλον (βαθμό) από την Pro Zone, ποιος τον παρατηρούσε, ποιος τον έβαλε, γιατί τον ξανάβαλε, τι είπε ο Βαρούχας, τι αντέτεινε ο Βασιλάκης, τι λέει ο Σάββας, τι απάντησε ο Αντωνίου, τι ανακοίνωση βγήκε, τι κάνει ο Κασναφέρης στην Ξάνθη, ο Μποροβήλος στον Αστέρα, ο ένας Αγγελάκης στον ΠΑΟΚ, ο άλλος Αγγελάκης (μέχρι πρότινος στον Αρη και τώρα) στη Λαμία, ο... Μάκης στον Ηρακλή. Φρενοκομείο, απέραντο και ανίατο. Για εμένα το θέμα παραμένει, κατά βάσιν, οικονομοτεχνικό. Ως εξής:

* Κάθε ματς, το πακέτο-διαιτησία κοστίζει στη Σούπερ Λίγκα 5.000 ευρώ. Ρέφερι, οι δύο πλάγιοι, ο αναπληρωματικός, ο παρατηρητής.

* Κάθε αγωνιστική, οκτώ ματς επί 5.000, κοστίζει στη Σούπερ Λίγκα 40.000 ευρώ.

* Κάθε regular season, 40.000 ευρώ επί 30 αγωνιστικές, κοστίζει στη Σούπερ Λίγκα 1.200.000 ευρώ.

* Τα πλέι οφ, δώδεκα αγώνες επί 5.000, είναι εξτρά κονδύλι 60.000 ευρώ.

* Επιπλέον, σχεδόν ένα εκατομμύριο ανά σεζόν φεύγει σε σεμινάρια, επιμορφώσεις, μισθοδοσίες (των μελών της ΚΕΔ) και «λοιπά έξοδα».

* Η Pro Zone κοστίζει περίπου, ανά περίοδο, 250.000 ευρώ.

Χοντρικά, συνεπώς: Η Σούπερ Λίγκα, για να διαιητεύεται, ετησίως επιβαρύνεται με 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Οκτακόσια πενήντα εκατομμύρια... παλαιές, ωραίες, ελληνικές δραχμούλες. Διά δεκαέξι. Ο κάθε εταίρος, δηλαδή, πληρώνει πάνω από πενήντα εκατομμύρια. Το καίριο ερώτημα, τώρα: για ό,τι έχουν δεχθεί να πληρώνουν, είναι το σέρβις πράγματι αντίστοιχο; Υποτίθεται ότι πληρώνεις κι έχεις την προσμονή, κατ' ουσίαν την απαίτηση, οι υπηρεσίες να είναι «ό,τι πλήρωσες». Είναι;

Η δική μου γνώμη, και η δική σας, αφού δεν πληρώνουμε δεν έχει και (τόση) σημασία. Οσο δεν έχει σημασία η γνώμη μας, αν ο Παπαθεοχάρης αμείβει καλά στα μαγαζιά του τα γκαρσόνια του. Δεν μας πέφτει λόγος. Ο λόγος, εδώ, πέφτει στους «16». Είναι ευχαριστημένοι ότι τα λεφτά πιάνουν τόπο; Παρεμπιπτόντως μονάχα, μπορώ να γράψω ότι έχω την προσωπική άποψη πως οι «16» πληρώνουν αστακό και τρώνε σαρδέλα. Πληρώνουν ξενοδοχείο πέντε αστέρων και τη βγάζουν σε youth hostel. Και δεν είναι καν εκείνοι που διαλέγουν τα γκαρσόνια. Τους τα διαλέγει, και τα βάζει να κάνουν τη δουλειά στα δικά τους μαγαζιά, η ΕΠΟ. Οι ίδιοι οι «16», όμως, θεσμικά εκφραζόμενοι διά του κυρίου Πηλαδάκη, την Τρίτη (23/09) δήλωσαν (ενώπιον του κυρίου Γκαγκάτση) την ικανοποίηση του Συνεταιρισμού για «το πώς αντιμετωπίζεται» το κομμάτι-διαιτησία. Οπότε... τελειώσαμε. Μονομιάς ξεμπερδέψαμε. Ή όχι;

Ως παρατηρητές μόνον, άντε ως «ζητιάνοι για μια σταγόνα θέαμα» όπως αυτοπροσδιορίζεται κι όπως μας προσδιορίζει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο, η ένστασή μας δεν είναι ποιος έχει τη φάμπρικα-διαιτησία στο χέρι ή ποιος θέλει να βάλει τη φάμπρικα-διαιτησία στο χέρι ή γιατί η φάμπρικα-διαιτησία δεν θέλει να της χαλάνε τη μανέστρα οι τηλεκριτικοί, η Pro Zone και τα λοιπά, γύρω γύρω, ευρήματα. Η ένστασή μας είναι ότι αυτή η (καλο)πληρωμένη διαιτησία έχει καθοριστική «εκπαιδευτική» συμμετοχή στο να παίζεται στη Σούπερ Λίγκα αυτό το στρεβλό ποδόσφαιρο, το... ξεκούραστο, με τα αμέτρητα σφυρίγματα-ανάσες. Το ποδόσφαιρο που, έξω διαιτητευόμενο με άλλους όρους, κάνει κρόσσια τα νεύρα των κακομαθημένων πρωταγωνιστών. Οπότε, εμφανώς, τα βρίσκει μπαστούνια στον διεθνή ανταγωνισμό.

Ενα πρωτάθλημα που τον Ολυμπιακό θα τον παίξουν 30 Φάντελ και την ΑΕΚ 30 Κίνχεφερ, οι Γερμανοί-στραβόξυλα που τον Αύγουστο τους έπαιξαν με την Ανόρθωση και με την Ομόνοια, θα είναι ένα πράγματι προοδευμένο πρωτάθλημα. Πιθανότατα και ένα πρωτάθλημα με άλλες βαθμολογικές αποστάσεις...

Αλέξης Σπυρόπουλος