ΑΕΚ ΗΡΑΚΛΗΣ 1-0 ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ!

Δυστυχώς πάλι μια από τα ίδια στην απόδοση της ομάδας.

Το γιατί δεν έχει καταφέρει ακόμα να παίξει λίγο καλύτερη μπάλα και να βγουν κάποιοι αυτοματισμοί στο γήπεδο θα συμφωνήσω απόλυτα με την ανάλυση που έχει κάνει ο ΑΛΕΞΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο αδύναμος κρίκος του «κίτρινου» passing game

Στο ελληνικό πρωτάθλημα παίζεται, είναι κοινό μυστικό, ποδόσφαιρο φυγοπονίας. Τεμπελιάς. Ξεκούραστο. Βολικό. Τα συνθήματα στην ημιανάπαυση, στη ροή των ενενήντα λεπτών, είναι περίπου όσα και τα σφυρίγματα του διαιτητή. Οι ξένοι κόουτς, όσοι (ανυποψίαστοι) επιχείρησαν να επιβάλουν την average ένταση στην καθημερινότητα της προπόνησης, όλοι υπέστησαν το ίδιο «πολιτισμικό σοκ». Τα παιδιά δυστρόπησαν με τη... σκληρότητα του προγράμματος. Αρκετοί fitness trainers έσκισαν τα διπλώματά τους κι έγιναν -ή έφυγαν σαν- νούμερα!

Είναι ποδόσφαιρο που φυσιολογικά παράγει εύκολους μάγκες. Παλικάρια που εδώ είναι σούπερ ατού στις ομάδες τους και λόγος ζήλιας ή ενδεχομένως και γκρίνιας των ανταγωνιστών, οι οποίοι θα ήθελαν ή και θα μπορούσαν να τον (τους) έχουν. Εξω όμως οι πρώτοι έσονται έσχατοι. Ο Σωτήρης Κυργιάκος δίνει ένα έξοχο, επ' αυτού, παράδειγμα. Πρώτος και καλύτερος στον εσωτερικό ανταγωνισμό. Οχι και τόσο στο διεθνές περιβάλλον. Προς το παρόν, αυτό δεν είναι ζήτημα για την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ σταθερά εδώ και δύο χρόνια απομακρύνεται από το διεθνές περιβάλλον.

Σε τούτο το ποδόσφαιρο φυγοπονίας και όχι στο επίπεδο της ισπανικής Πριμέρα, ο Αγγελος Μπασινάς δεν δικαιολογείται να είναι ο αδύναμος κρίκος στο passing game και στο ποδόσφαιρο κυριαρχίας που έχει ο Γιώργος Δώνης κατά νου. Δεν δικαιολογείται, αλλά οπωσδήποτε εξηγείται. Απλούστατα. Ο Μπασινάς είναι ελλειμματικά προπονημένος. Η διαφορά, δίπλα δίπλα με τον Αγουστίν Πελετιέρι, για τον οποίον (προτού καν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα) είχαμε... εκτεθεί ότι η Ενωση «δεν διαθέτει στο ρόστερ παίκτη με τέτοια χαρακτηριστικά», κάνει μπαμ.

Αυτήν τη στιγμή ο κάπτεν της Εθνικής είναι εις θέσιν να βγάλει ένα ολόκληρο ενενηντάλεπτο σε μία ταχύτητα. Σε τέμπο-ευθεία γραμμή. Δίχως αυξομειώσεις. Η συγκεκριμένη ταχύτητα μόνον οριακά αντιστοιχεί σε ποδοσφαιριστή (που ανήκει σε κλαμπ) αιχμής της Σούπερ Λίγκας. Είναι βασικός λόγος που η μπάλα δεν φτάνει με ευχέρεια μπροστά. Μέχρι τον μοναχικό κάουμποϊ Ισμαέλ Μπλάνκο. Είναι επίσης βασικός λόγος ότι (όταν το παιχνίδι απλώνεται σε όλο το γήπεδο και δεν «σφίγγει» όπως στα ντέρμπι) η ΑΕΚ παρουσιάζεται -παρουσιάστηκε εναντίον του Ηρακλή- second best ομάδα στα τρεξίματα και στις μονομαχίες.

Ανέκαθεν με έτρωγε η απορία αν αυτοί οι ποδοσφαιριστές έχουν ισχυρή αυτογνωσία. Δεν θεωρώ ότι είναι πάντοτε αυτονόητη. Αυτονόητη θεωρώ την ανάγκη αυτοί οι ποδοσφαιριστές να έχουν στον κύκλο τους τον ένα χρήσιμο φίλο που θα τους μιλήσει την ωμή αλήθεια. Από το να έχουν ένα σωρό «φίλους» που θα τους ενθαρρύνουν... να μουτρώνουν αν συμβεί ο κόουτς να τους αφήσει για μια φορά ή δύο έξω από την ενδεκάδα. Ο Δώνης είναι εμφανές ότι δίνει στον Μπασινά τη συμμετοχή που θα τον βοηθήσει να ανεβάσει τον ρυθμό ώς το ύψος του πήχη. Δεν παύει ωστόσο να είναι η συμμετοχή που αφαιρείται από έναν Πλιάτσικα ή έναν Ρίκκα ή έναν Καφέ.

Την ΑΕΚ εξακολουθούν προς το παρόν να μην τη συμφέρουν τα μεγάλα ανοίγματα πάνω στον αγωνιστικό χώρο. Ηταν τυχερή που ξεκίνησε με δύο δύσκολα παιχνίδια (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ). Είναι εξίσου τυχερή που έρχονται άλλα δύο δύσκολα (Πανιώνιος, Ολυμπιακός). Ηταν άτυχη που μεσολάβησε ένα... εύκολο (Ηρακλής). Και τυχερή μες στην ατυχία της που στο εύκολο, που ήταν το πιο δύσκολο από όλα, την κράτησαν όρθια ο Πελετιέρι, ο Κυργιάκος, ο Σάχα, όχι λιγότερο ο Μπλάνκο και σίγουρα η στροφή στο 4-3-3. «Το καλύτερο σύστημα όταν προηγείσαι» (Δώνης).