Ο Γιώργος Δώνης αλλάζει την ΑΕΚ. Της μεταδίδει τη νοοτροπία «δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τη μάχη», την οποία είχε εμφυσήσει και στη Λάρισα. Κι αυτή είναι η πρώτη σημαντική συμβολή του στην ομάδα που δημιουργεί. Διότι η αντίληψη «πιστεύουμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο» αποτελεί μία ισχυρή ένδειξη ότι η φετινή ΑΕΚ μπορεί να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα έως και τις… καθυστερήσεις. Το γκολ του Καφέ στο… 94’ και η δύναμή της να «γυρίσει» δύο φορές στο παιχνίδι μαρτυρούν ότι η ΑΕΚ αρχίζει, επιτέλους, να ατσαλώνεται. Το έδειξε, εξάλλου, και στην Τούμπα. Και εκεί (με τη μεγάλη ευκαιρία του Σκόκο) και την Κυριακή (28/09), στη Νέα Σμύρνη, της άξιζε να φύγει νικήτρια. Την Κυριακή, για τέσσερις λόγους παραπάνω. Πρώτον, γιατί έφτασε πολλές φορές κοντά στο γκολ. Δεύτερον, επειδή ο Δώνης έδωσε ρεσιτάλ ρίσκου και τακτικής από τον πάγκο με το 3-4-1-2 που επέλεξε στο 61’ (αλλά και το 3-4-3 μετά το 79’), αποδεικνύοντας ξανά ότι παίζει πάντα για τη νίκη και ποτέ για το «Χ». Τρίτον, γιατί δικαιούνταν κάτι παραπάνω το «Αλάνι» Κυργιάκος (που ήταν πάλι μια ομάδα μόνος του) και ο «Αλανιάρης» Σκόκο (που έβαλε «μαγικό» γκολ). Και τέταρτον, γιατί ο Σταυρίδης -επιβεβαιώνοντας τον… εαυτό του- ακύρωσε ένα γκολ που δεν θα ακύρωνε ούτε ο Λίνεν (το δεύτερο πεντακάθαρο γκολ της ΑΕΚ που δεν μετράει σε δύο σερί ματς)! Αν το σκορ γινόταν 1-2 στο 65’, η ΑΕΚ δεν θα έδινε φυσικά χώρο στον Πανιώνιο, θα άλλαζε στυλ παιχνιδιού και προφανώς πολύ δύσκολα θα δεχόταν δεύτερο γκολ. Ετσι αλλοιώθηκε η εικόνα του παιχνιδιού. Με… λερωμένη τη φωλιά, ο Σταυρίδης δεν θέλησε να δώσει αργότερα (στο 73’) και πέναλτι στον Πανιώνιο… Η ΑΕΚ που είδαμε απέναντι στον Πανιώνιο ήταν η καλύτερη της φετινής σεζόν. Βελτιωμένη κατά 30%-40% συγκριτικά με τα προηγούμενα ματς. Εβγαλε για πρώτη φορά τόσους αυτοματισμούς, δημιούργησε για πρώτη φορά τόσες φάσεις (19 τελικές σε εκτός έδρας ματς, έναντι μόλις 5 του γηπεδούχου, δεν είναι λίγο πράγμα), είχε υπομονή και κυκλοφόρησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά την μπάλα και έπαιξε αρκετά από τα πλάγια (χάρη και στην άνοδο του Λαγού στο β’ ημίχρονο). Ανασταλτικά, έκανε μόλις δύο λάθη. Μόνο που και τα δύο είχαν ως κατάληξη τα δίχτυα του Σάχα… Ατυχία, αλλά και απροσεξία.
Στο Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ πηγαίνει με τη διαπίστωση ότι εξακολουθεί να βελτιώνεται. Απέναντι στον Ολυμπιακό, ο Δώνης ελπίζει να έχει… μαζί του και τους δύο φορ. Την Κυριακή οι Μπλάνκο και Εντίνιο δεν βοήθησαν. Επίσης, ελπίζει να μη μείνει από δυνάμεις ο Πελετιέρι, όπως συνέβη την Κυριακή, και να μπορούν οι δύο κεντρικοί χαφ να αλλάζουν συχνότερα τον ρυθμό (αν και ο Μπασινάς της Ν. Σμύρνης ήταν ο καλύτερος φετινός).
Κι επειδή δεν μου αρέσει η επιχείρηση στοχοποίησης του Μαϊστόροβιτς (που στήνεται στον τοίχο από τον Ιούλιο!), αν είμαστε δίκαιοι πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι: την Κυριακή έκανε ένα και μοναδικό «τσαφ» (είχε την ατυχία να σκάσει η μπάλα μπροστά του ενώ εκείνος πήγαινε προς τα πίσω) στο πρώτο γκολ του Πανιωνίου. Από εκεί και πέρα, όμως, ήταν αλάνθαστος και έδειξε ότι έχει χαρακτήρα, αφού δεν τον πήρε από κάτω η φάση του 26’. Η κακοδαιμονία του είναι δεδομένη. Μισό σφάλμα να κάνει φαίνεται. Και η προκατάληψη απέναντί του επίσης είναι δεδομένη. Στη γωνία τον περιμένουν. Το πρόσημο της παρουσίας του την Κυριακή είναι θετικό: έχει μεν ένα (καθοριστικό) λάθος, αλλά και 17 κοψίματα έκανε (τα τρία σε αντίπαλο προτού αυτός βγει τετ α τετ) και στο γκολ του Καφέ λειτουργεί έξυπνα και πηδάει για να μη βρει την μπάλα. Πού θα πάει, θα βγάλει και ματς χωρίς λάθος…
Αντίθετα με τη Ν. Σμύρνη, στην Τούμπα αποδόθηκε δικαιοσύνη. Το γκολ του ΠΑΟΚ μπήκε από καραμπόλα, αλλά θα μπορούσε να είχε μπει κάποιο άλλο, νωρίτερα. Η ομάδα του Σάντος έχασε ευκαιρίες, ήταν το αφεντικό του αγώνα και είχε τεράστια διαφορά ποιότητας, συνοχής και οργάνωσης από τον Αρη (που ήταν ακίνδυνος μπροστά με τον αργό Ντελόρτε). Και εκεί, πάντως, αλλοιώθηκε η εικόνα του ματς, αφού ο Αρης έπρεπε να παίζει με δέκα παίκτες από το 45’. Το εγκληματικό μαρκάρισμα του Βιτόλο στον Βιεϊρίνια ήταν ο ορισμός της κόκκινης. Ο «σφιχτός» στις γραμμές και παθιασμένος ΠΑΟΚ μπορεί φέτος να κάνει μεγάλες ανατροπές στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Εχει μεγάλο προπονητή, διαθέτει σπουδαίους παίκτες και γίνεται, έπειτα από πολλά χρόνια, «κανονική» ομάδα!
Υ.Γ.: Είναι πια προβλέψιμοι. Εγραφα την περασμένη εβδομάδα για τα τρία «μπουμπούκια» της διαιτησίας που έβαλε η ΚΕΔ στα ματς του Σαββατοκύριακου. Και, δυστυχώς, με δικαίωσαν και οι τρεις. Μπάχαλο τα έκαναν οι Μαζαράκος, Σταυρίδης και Πολατιάν. Να τους χαίρονται…
Γιώργος Κοσμάς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου