ΜΠΑΣΙΝΑΣ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΥΠΕΡ ΑΕΚ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΕΤΣΙ!

Μπασινάς: Μία ανάλυση που του χρωστούσαμε

Αρκούσε να δω το δεύτερο ημίχρονο του φοβερού αγώνα Πόρτσμουθ-Λίβερπουλ 2-3 το Σάββατο για να καταλάβω επιτέλους τί πήγε τόσο στραβά όσον αφορά στη θητεία του Άγγελου Μπασινά στην ΑΕΚ. Ομολογουμένως προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Μπασινάς στην πρώτη του εμφάνιση στο αγγλικό πρωτάθλημα δεν είχε καμία σχέση με την ταλαίπωρη εικόνα που μας έδειξε τους 6 μήνες που έμεινε στην ομάδα: Απόλυτα αρχοντικός στο παιχνίδι του, με μακρινές μπαλιές ακριβείας, έξυπνες κάθετες, πολύ τρέξιμο και κάλυψη χώρων, ψυχραιμία και ωριμότητα στην οργάνωση του παιχνιδιού και μία γενικότερη αύρα εμπειρίας και σιγουριάς από έναν παίχτη που είχε-δεν είχε 2 προπονήσεις με την καινούρια του ομάδα. Και όλα αυτά απέναντι στη Λίβερπουλ που χρειάστηκε 2 τυχερά γκολ στα τελευταία λεπτά για να κλέψει τη νίκη.

Φυσικά αξίζει κανείς να ψάξει το θέμα λίγο παραπάνω από το να αρκεστεί σε τσαντισμένες ή παραπονιάρικες ατάκες του στυλ «μα είχε ξεχάσει τη μπάλα τόσο καιρό;». Μία πρώτη ερμηνεία που μπορώ να δώσω βλέποντας τον προχθές είναι ότι ο Μπασινάς κακοχρησιμοποιήθηκε στην ΑΕΚ. Ξεκίνησε ως δεξί χαφ, για να αποτελέσει στη συνέχεια δίδυμο στην ευθεία με τον Πεγετιέρι και να ολοκληρώσει την καριέρα του στην ομάδα ως δεξί μπακ. Θέσεις και συστήματα στα οποία αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει αλλά και που ένας παίχτης της νοοτροπίας και της ιστορίας του Μπασινά δεν θα μπει καν στον κόπο να μάθει στις τελευταίες σεζόν της καριέρας του. Ο Μπασινάς που είδα το Σάββατο είχε το ρόλο του μοναδικού καθαρόαιμου αμυντικού χαφ, συνδετικού κρίκου της άμυνας με το κέντρο, με ευρύ χώρο δράσης χωρίς κανείς να μπλέκεται στα πόδια του και με σαφή εντολή να σπάει στα πλάγια τη μπάλα, η οποία διαρκώς πέρναγε από τα πόδια του. Αυτό το ρόλο στην ΑΕΚ δεν του τον έδωσε ποτέ κανείς...

Επειδή όμως αδυνατώ να πιστέψω ότι ο Τόνι Άνταμς διέγνωσε το Μπασινά και τον προσάρμοσε στο σύστημα της ομάδας του πιο γρήγορα από το Δώνη (που υποτίθεται τον ήθελε σαν τρελός, προφανώς γιατί γνώριζε τί θα τον κάνει...) και το Μπάγεβιτς (που μπορεί να εμπνεύσει κάθε είδους παρεξηγημένη ή θλιμμένη βεντέτα), το προχθεσινό ματς με έκανε να σκεφτώ έναν ακόμα σημαντικό λόγο για την αποτυχημένη του παρουσία στην ΑΕΚ. Κι αυτός έχει να κάνει με το γενικότερο τρόπο που παίζεται η μπάλα στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το εξωτερικό, το αγωνιστικό στυλ των ομάδων και τις ανάγκες που ένας παίχτης σαν τον Μπασινά μπορεί να καλύψει. Καταρχάς, κακώς δεν είχαμε καταλάβει ότι ο Μπασινάς δεν είναι ο παίχτης που θα πάρει στους ώμους του μια ομάδα, αλλά το πολύτιμο γρανάζι μιας ήδη καλοδουλεμένης και οργανωμένης μηχανής. Επιπλέον, όντας απόλυτα συναρτώμενος από τη συνολική καλή λειτουργία της ομάδας και όχι στυλοβάτης αυτής, ο Μπασινάς χρειάζεται ορισμένα πράγματα για να μπορέσει να αποδώσει: Πρώτον, καλά μπακ που να ανεβαίνουν συχνά ώστε να εκμεταλλεύονται τις καταπληκτικές βαθειές μπαλιές του. Και δεύτερον, ακραίους χαφ που κινούνται συνεχώς και οι οποίοι τον στηρίζουν και αναδεικνύουν τη φοβερή ικανότητα του να μοιράζει και να απλώνει το παιχνίδι. Στην ΑΕΚ, δυστυχώς, αυτά τα πράγματα ποτέ δεν τα βρήκε. Μάταια περίμενε τα μπακ να ανέβουν, αναγκαστικά η μπάλα κόλλαγε περισσότερη ώρα απ’ότι έπρεπε στα πόδια του, τις περισσότερες φορές την έχανε, η κερκίδα αγανακτούσε και ο ίδιος απογοητεύονταν. Μοιραία περίμενε τη βοήθεια των ακραίων χαφ για την οργάνωση του παιχνιδιού μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι τέτοιοι παίχτες στο ρόστερ της ομάδας δεν υπήρχαν καν!

Από την άλλη, κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι ένας παίχτης που μεσουράνησε στον Παναθηναϊκό του τσούκου-τσούκου μπολ, την Εθνική του Ρεχάγκελ και ξαφνικά αποδίδει σε μία μικρομεσαία ομάδα της Premier League, ίσως τελικά να είναι ιδανικός για μία αμυντικογενή ομάδα που δεν προορίζεται να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Μήπως τελικά κάτι παραπάνω είχαν υπόψη τους οι γάβροι και δεν τον θέλανε στην ομάδα τους;

Ο Μπασινάς δεν έκανε ούτε ένα πραγματικά καλό παιχνίδι στην ΑΕΚ. Δεν έβαλε ούτε ένα γκολ, δεν έβγαλε ούτε μία ασίστ και αν δεν ήταν το τραγικά χτυπημένο πέναλντι στη Λειβαδιά δεν θα είχαμε τίποτα να θυμόμαστε από το σύντομο πέρασμα του από την ομάδα. Τώρα όμως καταλαβαίνω ότι ούτε αδιάφορος ήταν, ούτε ακριβώς ντεφορμέ, ούτε προφανώς τελειωμένη περίπτωση που βολεύτηκε στο καλό τελευταίο συμβόλαιο. Η επιθυμία του να φύγει άλλωστε δείχνει ότι και ο ίδιος δεν επιθυμούσε να ανεχτεί άλλο μια κατάσταση που δεν άξιζε, ιδίως όταν βαθειά μέσα του πίστευε ότι μπορεί ακόμα να σταθεί σε πραγματικά υψηλό επίπεδο. Η πρόταση της Πόρτσμουθ, το υψηλό και 1.5 χρόνου διάρκειας συμβόλαιο που του πρόσφερε και η πρώτη του πέρα για πέρα πειστική εμφάνιση τον δικαίωσαν άμεσα και απόλυτα.

Θεωρώ ότι το βασικό λάθος του Μπασινά, που πλήρωσε τόσο ο ίδιος όσο και η ΑΕΚ, ήταν ότι επέστρεψε στην Ελλάδα και κλήθηκε να συμβιβαστεί με το μέτριο του ελληνικού πρωταθλήματος πριν ολοκληρώσει τον κύκλο του στην προηγμένη Ευρώπη. Έχοντας καλομάθει 3 χρόνια στο ισπανικό πρωτάθλημα, ήταν απλά αδύναμος να προσαρμοστεί τόσο γρήγορα στο αργό και χαμηλών απαιτήσεων ελληνικό ποδόσφαιρο και δη σε μία ομάδα απείθαρχη και ανοργάνωτη που περίμενε από τον ίδιο περισσότερα απ’όσα μπορούσε να προσφέρει. Πόσο μάλλον όταν η επιλογή ήταν η ΑΕΚ, οι οπαδοί της οποίας υπερηφανεύονται να λένε ότι έχουν μάθει στο πλούσιο και χορταστικό επιθετικό ποδόσφαιρο και στη θέση του αμυντικού χαφ έχουν λατρέψει παθιασμένους παίχτες όπως ο Ζήκος κι ο Κατσουράνης και δύσκολα θα τους κέρδιζε ένας soft πρώην βάζελος που προτιμά τις βαθειές μπαλιές από τα τάκλιν.
Ο Μπασινάς, ακριβώς όπως άλλες περιπτωσεις ελλήνων με μακρά πετυχημένη καριέρα στο εξωτερικό, όπως ο Ζήκος, ο Νταμπίζας, ο Γιαννακόπουλος και ο Δέλλας, πρέπει πλέον να επιστρέψει για να κλείσει την καριέρα του στην Ελλάδα μόνο όταν πια οι δυνάμεις του δεν θα του επιτρέπουν να ακολουθεί τους ξέφρενους ρυθμούς του αγγλικού πρωταθλήματος. Όπως όλοι οι έλληνες λεγεωνάριοι (με εξαίρεση τους Κυργιάκο και Καραγκούνη που η τρέλα και η αναρχία τους ταιριάζουν καλύτερα στα ελληνικά γήπεδα από αυτά της Ευρώπης) πρέπει να ξαναασχοληθεί με την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα όταν για αυτόν θα αποτελεί όχι μόνο τη λύση ανάγκης της τελευταίας μέρας των μεταγραφών αλλά τη συνειδητά μοναδική του επιλογή. Αν μάλιστα τότε υπάρχει ακόμα Σάντος στον ΠΑΟΚ τότε δεν έχω να προτείνω τίποτα καλύτερο...